O książce: rok / „Masz wielki zaszczyt, dziecko” – powiedział baron Hersz z lekkim patosem, który zawsze mnie irytował, „ty zostanie żoną cesarza. W tym momencie zdałem sobie sprawę z dwóch rzeczy: wujowi udało się mnie sprzedać z zyskiem i został mi tylko do końca roku życia. Dlaczego tak mało? Ponieważ dzięki łasce Bożej cesarzowi Aleksandrowi I (i jak dotąd jedynemu) udało się stracić narzeczone z niewiarygodną częstotliwością. Odkąd udało mi się dorosnąć, pogłoski o zbliżającym się małżeństwie rozeszły się trzykrotnie. Żadnemu ze szczęśliwców nie udało się dotrzeć do ołtarza. O łożu małżeńskim nawet nie wspominam.